عزاداری

آبشار اُرتکند، تفریگاه زیبای ارتکند (خنک رود) یکی از مناطق بکر و ییلاقی شهرستان کلات نادر است. این تفریگاه به دلیل آبشارهای زیبا، کوه‌های سربه فلک کشیده و غار آبی بسیار زیبایش، مورد توجه گردشگران ایرانی و خارجی می‌باشد.     روستای اورتکند با طول جغرافیایی ¢ ۵۱ ° ۵۹ و عرض ¢ ۴۸ ° ۳۶ ارتفاع ۱۴۸۰ متر از سطح دریا در ۵۹ کیلومتری جنوب کلات قرار دارد. این روستا با موقعیتی میان کوهی، معتدل و خشک در مسیر دره سررود می‌باشد. رود اورتکند (سررود) که از کوه هزار مسجد سرچشمه می‌گیرد، از میان آبادی می‌گذرد. کوههای تکه خانه در ۵ کیلومتری جنوب غرب و سرشاو در ۴ کیلومتری شمال شرق آبادی است.     این مجموعه در کیلومتر ۱۱۰ مسیر مشهد به کلات نادری و در روستای سررود(کلات نادری) می‌باشد که از جاده اصلی ۱۸ کیلومتر فاصله دارد. این آبشار در حوال ی بخش زاوین است و ارتفاع متوسط آن از سطح دریا ۱٬۴۰۰ متر و متوسط بارندگی سالیانه ۲۴۷ میلی متر است.   با توجه به زیبایی و شلوغی و راه شوسه توصیه میشود در صبح زود حرکت خود را آغاز کنید . بهتر است در ساعات آغازین صبح به اردوگاه بروید وگر نه ممکن است با کمبود جا و مشکلاتی از این قبیل دست و پنجه نرم کنید عزاداری...ادامه مطلب

مشهد» عصاره  ادب و آداب و رسوم ایران زمین است. فرهنگ و آداب و رسوم و عقاید و سنن هر مردمی‌نشان از عواطف و خلقیات و - در معنایی کامل - هویت انسانی آن مردم است. مشهد الرضا (ع)، شهری که به واسطه عشق به پیشوای هشتم شیعیان شکل گرفت، مهد ادب و آداب ایران زمین بوده و هست. آداب و رسوم مشهد و شهرهای اطراف آن به محبت مهاجر پذیری فراوان شهر مشهد - بخصوص از شهرهای مجاور - بسیار نزدیک و گاه یکسان است که بارانخواهی و کشتی با «چوخه» از این دست است.   از قدیم، خراسان منطقه‌ای کم آب و خشک بوده است؛ به طوری که مراسم طلب باران در بسیاری از شهرهای خراسان از جمله مشهد مرسوم بوده و آداب مشترکی داشته است. بدین گونه که  زنان و دختران - با استفاده از دو تکه چوب و مقداری پارچه - عروسکی درست می‌کردند و آن را در سطح محله یا روستا می‌گرداندند؛ و با خواندن اشعار و تصنیفهایی در جمعیت، باران درخواست می‌کردند که در آن معمولا به خداوند و حضرت «محمد» (ص) قسم یاد می‌شد و از مردم محله و روستا می‌خواستند برای پخت آشی به همین منظور طبخ کمک کنند.   مردم هر کدام در هنگامی‌که به گرداننده‌ این عروسک برای طبخ آش و حبوبات و ... می‌رساندند، مقداری آب نیز روی عروسک می‌پاشیدند و دعاها و اشعاری را زیر لب زمزمه می‌کردند، از جمله: «الله بده تو باران، به حرمت مزاران، گندم به زیر خاکه، از تشنگی می‌ناله» و ... . در بیشتر این مراسم طلب باران، نماز باران را به صورت جماعت بر بالای کوه یا تپه ای می‌خواندند و مردم معتقد بودند که بعد از خواندن نماز و مراسم طلب باران حتما باران خواهد بارید.   خاستگاه شاهنامه «شت توس» است که نبردهای تن بتن و حماسی فراوانی در آن به تصویر کشیده شده است. کشتی باچوخه کشتی عزاداری...ادامه مطلب

عزاداری...

عزاداری...

عزاداری...

عزاداری...

عزاداری...

عزاداری...

عزاداری...

عزاداری...